Przygrywka

Ukochałem lud biedny nad miarę -
Bom się jego pieśnią wykołysał...
Ukochałem zwyczaje i gwarę -
Które, dziecko, z piersi jegom wyssał.

Co mię wiąże z ludem jeszcze szczerzej,
Powiem - choć mi wielu wiary nie da:
To niedola, która w nim się szerzy -
Oto wspólna towarzyszka - bieda...
Może ona zaćmiła mi oko
I przesłania serc biedaczych głębię -
Że nie mogę patrzeć tam...-  wysoko -
I od ludzi sam gnębiony - gnębię...

Może ona zaćmiła mi słonko
I na nerwach zwinęła promienie,
Że gdy chodzę serc ludowych łąką,
Poza światłem wszędy widzę - cienie...

Poza światłem cienie widzę zawdy,
Łzy mię ciągną więcej niźli blaski...
Lecz do ludu nie schodzę jak z łaski -
Ja w nim samym szukam tylko - prawdy.

3.10. 1896